Riezvi Jessurun moest wel naar Nederland, want in Suriname kunnen artsen zich niet specialiseren. Suriname heeft geen eigen specialistenopleiding, en dus springt Nederland bij. Jessurun ziet verschillen, maar vooral overeenkomsten in de zorg tussen Nederland en Suriname.
In het ziekenhuis van Maastricht verliep de samenwerking tussen Surinaams en Nederlands zorgpersoneel niet altijd optimaal. Het ziekenhuis startte daarom een traject over wederzijds respect voor elkaars achtergronden. Wat dat betreft kunnen ze in Nederland wat opsteken van Suriname, vindt Jessurun.
Ook in woontehuis De Venser in de Amsterdamse Venserpolder, waar een hindoepriester op de gang geen vreemd verschijnsel is, vinden ze dat. Surinaamse ouderen in Nederland leven op dankzij cultuurspecifieke zorg. De vraag naar cultuurspecifieke zorg groeit in Nederland, in Suriname met zijn vele culturen weet men niet beter...
Suriname heeft relatief meer ziekenhuisbedden dan Nederland. Toch zijn patiënten in Suriname niet beter af, als het gaat om de kwaliteit van zorg en de levensverwachting. Dat blijkt uit het leven van diabeet en nierpatiënt Arthur Robert Knott.
Ondanks de miljoenen euro's die sinds 1975 zijn geïnvesteerd in de Surinaamse gezondheidssector, kampte en kampt het land met enorme tekorten aan personeel, geld en materiaal. Dat kost mensenlevens.
Ook het rijke Nederland heeft een tekort aan zorgmedewerkers. Het werft met succes Nederlandssprekend zorgpersoneel in Suriname, dat graag vertrekt vanwege de economische crisis in eigen land.
De paradox doet zich voor dat Nederland moet bijspringen in Suriname. Chander Mahabier: “Anders kunnen de ziekenhuizen in Suriname wel sluiten. Zo draait het ziekenhuis in Nickerie op Nederlandse specialisten.”
De directeuren van alle ziekenhuizen in Suriname vinden: de uitwisseling met Nederland kan nog niet stoppen. De gezondheidszorg in Suriname blijft zo wel leunen op Nederland.
Hoe verder?
